پروژه یکی از ابزارهایی است که سازمان‌ها می‌توانند با استفاده از آن بر محدودیت‌های عملیاتی خود غلبه کرده و به اهداف استراتژیک خود برسند. امروزه حجم پروژه‌ها به صورت فزاینده‌ای در حال افزایش است. دانش حاصل شده از یک پروژه و تجربیات آن می‌تواند باعث برنامه‌ریزی‌های دقیق‌تر در پروژه‌های بعدی سازمان شده و به انجام بهتر آنها کمک کند. علاوه بر این، استفاده از این دانش می‌تواند تحرک و پویایی کسب و کار سازمان را به دنبال داشته باشد. به همین جهت مدیریت دانش در پروژه‌ها بسیار ضرورت دارد. به دلیل ماهیت پروژه‌ها و موقتی بودن آنها، مدیریت دانش پروژه‌ها اهمیتی مضاعف پیدا می‌کند؛ چراکه باعث حفظ یکی از ارزشمندترین دارایی‌های هر پروژه، یعنی دانش پروژه خواهد شد.

   در مدیریت پروژه، محدودیت زمان و منابع یکی از عمده‌ترین چالش‌ها است. با وجود چنین محدودیت‌هایی دیگر وقت و منبع کافی برای دوباره کاری وجود ندارد. یک راه پرهیز از دوباره کاری استفاده مجدد از دانش است. اصل اولیه در این امر کسب و مستندسازی دانش خلق شده در پروژه‌های پیشین است. در این صورت دانش افرادی که سازمان را پس از اتمام پروژه ترک می‌کنند در سازمان باقی خواهد ماند.